آموزش «نه» گفتن والدین به کودکان

به گزارش پایگاه خبری نگاه ایرانیان نیوز Ivna، یکی از مشکلات رایج امروزی قدرت «نه» گفتن والدین به فرزندانشان است. امروزه به والدینی برمی خوریم که می ترسند نه گفتن به فرزندانشان عواقب منفی به دنبال داشته باشد و گاهی نمی دانند چگونه رفتار کنند.

با این حال منظور ما، «نه» گفتن والدین به هرچیزی که کودک می گوید نیست همچنین «بله» گفتن به تمام خواسته های فرزند نیست. فرزندپروری یعنی مهارت تربیت کودک در چارچوب قوانین انضباطی با استفاده از عناصر انگیزشی مثبت. انگیزه مثبت و انگیزه منفی بسیار مهم هستند. زیرا این انگیزه منفی است که عموماً در کشور ما اعمال می شود. نه تنها نسبت به کودکان، بلکه نگرش ما بزرگترها نسبت به یکدیگر نیز همیشه انگیزه منفی است. ما بر کارهایی که نمی توانیم انجام دهیم تاکید می کنیم، زمینه هایی که خیلی خوب نیستیم، نه ویژگی های مثبتی که داریم، دستاوردها، استعدادها. از آنجایی که ما دقیقاً این نگرش را نسبت به فرزندان خود داریم، همیشه ارتباط ما با فرزندان قطع می شود و نمی توانیم ارتباط سالمی برقرار کنیم. چون بچه ها به حرف ما گوش نمی دهند، به محرک های والدینشان واکنش نشان نمی دهند.

به کودکان "نه" بگویید

قبل از هر چیز تاکید می کنیم که با "نه" گفتن به کودکان، پدر و مادر بدی نخواهیم بود. کودکان باید محدودیت های خود را بدانند. در مراحل رشد، لازم است هر از چند گاهی به آنها یادآوری شود که کجا خواهند ایستاد و محدودیت‌هایشان چیست، زیرا ناراحتی واقعی کودکان در مرحله اجتماعی شدن ظاهر می‌شود. آنها مطالبه گر هستند، می توانند هر چیزی را بخواهند، می توانند همه چیز را توجیه کنند. با این حال، سهولت و راحتی اغراق‌آمیز که به آنها می‌دهید، بیشتر ناراحتی را به ارمغان می‌آورد تا شادی.

دیده می شود که کودکی که عادت دارد به راحتی به خواسته خود برسد، در خودانگیختگی، به تأخیر انداختن خواسته های خود، انتظار، احترام به دیگران و حقوق آنها مشکل دارد. چون زندگی در اجتماع اینگونه نیست. هیچ فرد، دوست، کارفرما یا همکار حاضر نیست در زندگی اجتماعی هر کاری که او می خواهد انجام دهد. او باید در همه چیز تلاش کند تا سزاوار آن باشد. این صلاحیتی است که ما به عنوان والدین باید به آن بدهیم. توانایی ایستادن روی پای خود.

حد و مرز «نه» گفتن را مشخص کنید

اول از همه، لازم است مواردی را که به کودکان «نه» می‌گویید به درستی مشخص کنید. هرچه به آن نه می گویید، باید بر اساس دلیل موجه باشد. به هر چیزی که «نه» می گویید، هرگز نباید دوباره «بله» بگویید، بنابراین قبل از گفتن «نه» باید مطمئن شوید که این کلمه را در جای درست به کار برده اید.

تلاش برای متقاعد کردن طولانی مدت و دادن توضیحات طولانی باعث می شود که کودک فکر کند تصمیم شما تغییر خواهد کرد. یک "نه" آرام بدون عصبانی شدن همیشه موثرتر است.

قوانین هرگز نباید مورد مذاکره قرار گیرند. اگر در نتیجه مذاکرات، مفاهیم بله و نه مبادله شود، دیگر هرگز نخواهید توانست نظم و انضباط داشته باشید و وضعیت همیشه به درگیری تبدیل می شود.

تصمیم گیری با شماست

به یاد داشته باشید که شما بزرگسال هستید، مرکز تصمیم گیری نهایی، و ما بزرگسالان قوانین را تعیین خواهیم کرد. کوچکترین انعطاف در این زمینه به این معنی است که تصمیمات و قوانین شما هرگز اجرا نمی شود.

وقتی «نه» می‌گویید، ناراحت نشوید، سعی نکنید «نه» خود را با انعطاف‌پذیری اغراق‌آمیز در مورد مسائل دیگر جبران کنید.

اجازه ندهید فرزندتان فقط به این دلیل که شما «نه» گفتید شما را خسته کند یا جلوی چشمان شما نمایشی اجرا کند. برای هرگونه نگرش و واکنش او را به اتاقش بفرستید. تماشاگر نباش!

به فرزندان «نه» بگویید و اجازه سوء استفاده ندهید

ابزار هیچ استثماری نباشید، سوء استفاده از حساسیت های خود را تحمل نکنید.

البته هر از چند گاهی بچه ها از هر راهی برای رسیدن به خواسته هایشان تلاش می کنند، مهم این است که نگرش والدینی پایدار داشته باشید.

نکته ای که باید مورد توجه قرار گیرد این است که مطمئن شوید وقتی به فرزندتان «نه» می گویید، به کاری که واقعاً نباید انجام شود، «نه» بگویید و حس کنجکاوی و اکتشاف او را خفه نکنید.

به کودکان «نه» گفتن را آموزش دهید

جدای از این، به کودکان «نه» گفتن نیز آموزش داده می شود. این دو در واقع به طور جدایی ناپذیر مهم و مرتبط هستند. همراه با اجتماعی شدن، کودکان یاد می گیرند که «نه» بگویند و به خودشان «نه» بگویند. ما والدین بچه ها را در این موضوع گیج می کنیم. ما نمی توانیم دقیقاً بگوییم که کودکان باید به چه کسی، چه زمانی و در چه موقعیتی "نه" بگویند. صادقانه بگویم، ما بزرگسالان نیز در استفاده از کلمه "نه" مشکل داریم.

در واقع یک توضیح بسیار واضح برای این وجود دارد. شما باید به فرزندان خود بگویید که از "نه" گفتن به دوستان خود و بزرگسالانی که آنها را وادار به انجام کاری یا مجبور به انجام آن کنند، تردید نداشته باشند، به خصوص در روابط خود با دوستان خود. این نیز گامی برای جلوگیری از آزار و اذیت است که در سال های اخیر در دستور کار قرار گرفته است. چون متأسفانه دیگر صحبت از آزار افراد غریبه نیست، بلکه صحبت از آزار افراد آشنا از درون خانواده است.

تقریباً تمام موارد آزار و اذیت، خشونت و تجاوز جنسی که در ماه های اخیر بر سر زبان ها افتاده است توسط افراد نزدیک به خانواده انجام شده است. به همین دلیل است که بچه ها با متجاوز با اعتمادی که به آنها داشتند همراه می شدند. قسمت سخت اینجاست. ما باید بنویسیم و صحبت کنیم که چگونه می توانیم فضای امنی در این زمینه ایجاد کنیم، آن را در دستور کار قرار دهیم و در مورد اقدامات احتیاطی صحبت کنیم.

به یاد داشته باشید که یک «نه» که در جای درست استفاده شود، بسیاری از مشکلات را از همان ابتدا از بین می برد.*