سعدی شاعر چه قرنی است

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایونا، سعدی شیرازی، شاعر و نویسنده پارسی‌گوی قرن هفتم هجری قمری، در سال 606 هجری قمری در شیراز متولد شد. او با نام کامل ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف شناخته می‌شود. سعدی به لقب‌های "شیخ اجل"، "استاد سخن" و "پادشاه سخن" هم معروف است.
دوران کودکی سعدی زیر نظر پدرش گذشت و در دوران ابتدایی، تحت تعلیم او قرار گرفت. پدر سعدی به دربار اتابک فارس رفت و در حوزه‌ی علوم دینی مشغول به فعالیت بود. پس از درگذشت پدر، سعدی در دوازده سالگی به سوگ او نشست.

پدربزرگ مادری سعدی، مسعود بن مصلح فارسی، سپس سرپرستی او را بر عهده گرفت. سعدی تحصیلات خود را در شیراز با فراگیری مقدمات علوم دینی و شرعی ادامه داد. سپس به بغداد رفت و در نظامیه‌ی آنجا به تحصیلات علمی و معرفتی پرداخت. او با آشنایی با آراء بزرگانی چون شهاب‌الدین سهروردی و امام محمد غزالی، به عرفان و تصوف نیز نزدیک‌تر شد.

پس از پایان تحصیلات، سعدی به شغل واعظی پرداخت و سفرهای دورودرازی را آغاز کرد. این سفرها از شهرهای مختلف سرزمین شام گرفته تا آسیای صغیر ادامه یافت.

آثار اصلی سعدی شیرازی در کتاب "کلیات" جمع‌آوری شده‌اند. دو مؤلفه مهم از این کلیات، "بوستان" و "گلستان" هستند. این آثار از آموزه‌های اخلاقی و عرفانی بهره‌می‌برند. به عنوان بهترین آثار سعدی شناخته می‌شوند و از طرف مخاطبان فارسی‌زبان با استقبال بسیاری مواجه‌اند.

همچنین، آثار دیگر سعدی شامل قصاید، رباعیات و مفردات، مجالس پنجگانه، نصیحه‌الملوک، ملمعات و مثلثات، صاحبیه و... نیز در کتاب "کلیات" قابل‌مشاهده است. این آثار به‌عنوان میراث ارزشمند ادبی و فرهنگی جامعه فارسی‌زبان به نقل از سعدی باقی‌مانده‌اند.