جایگاه مالیات در صنعت غذا

در اکثر کشورهای دنیا مردم بر اساس میزان مصرف منابع ملی و بر اساس مقدار دارایی هایشان موظف به پرداخت مالیات هستند. اما در اکثر این کشورها صنایع غذایی از آنجایی که تامین کننده امنیت غذایی جامعه است از پرداخت مالیات معاف است.

مالیات بر ارزش افزوده قانونی است که از انتهای دهه 80 به اقتصاد ایران ورود کرد و با افزایش تدریجی در نهایت به 9 درصد رسید.

اخذ مالیات بر ارزش افزوده در صنعت غذایی خود یکی از عوامل گرانی محصولات غذایی است که باعث می شود فشار آن را اقشار آسیب پذیر جامعه متحمل شوند و قدرت خرید مردم کاهش یابد.

در حال حاضر فقط محصولات کشاورزی خام از مالیات معاف هستند در حالی که بخش اعظمی از خوراک افراد جامعه محصولات غذایی فرآوری شده است. اگر این بخش از صنعت غذا از پرداخت مالیات معاف شوند طبعا قیمت محصولات غذایی نیز تعدیل می شود.

به طور مثال ماکارونی یکی از غذاهای فرآوری شده ای است که در سبد غذایی اقشار ضعیف جایگاه ویژه ای دارد. چرا چنین کالایی نباید از پرداخت مالیات معاف باشد تا با قیمت مناسب تری به دست مصرف کننده برسد؟

وقتی کالایی ملزم به پرداخت 9 درصد مالیات بر ارزش افزوده باشد قیمت آن کالا 15 درصد افزایش می یابد و این یعنی فشار مضاعف بر اقشار ضعیف و کم درآمد و به خطر افتادن امنیت غذایی جامعه.

از طرفی طبق قانون برخی از صنوف از پرداخت مالیات بر ارزش افزوده معاف شدند ولی علیرغم این معافیت بارها دیده شده که این صنوف هنوز این مالیات را از مشتریان خود دریافت می کنند.

صنعت غذا با سلامت و سفره مردم در ارتباط است و اخذ مالیات از این بخش در واقع کوچک کردن سفره مردم است. چرا به جای آن مالیات صنعت دخانیات را که به سلامت مردم ضربه می زند بالا نمی بریم؟

پیشنهاد می کنم دولت محترم با انجمن ها و تشکل ها و نمایندگان بخش خصوصی در خصوص بحث مالیات بر ارزش افزوده صنعت غذا مشورت و اجماع کند تا از وضعیت تولیدکنندگان و فشاری که هم بر دوش آن ها و هم بر دوش مردم است و چالش هایی که در این صنعت وجود دارد و نیازهای اصلی صنعت غذا که صنعت مادر و متضمن امنیت غذایی کشور است مطلع گردد و تصمیم درستی در این خصوص اتخاذ شود.