رونق تولید ملی با تغییر سیاست ارزی

 امنیت غذایی یک کشور چگونه با تهدید روبرو می شود؟  اعطای ارز 4200 تومانی باعث شد بخش کشاورزی و دامپروری کشور علیرغم روند صعودی در سال های 90 تا 96 ، با روند نزولی مواجه شود.

واردات ارزان قیمت باعث شد تا نتوانیم در تولید کالاهای اساسی مثل مرغ و تخم مرغ به خودکفایی دست پیدا کنیم و این یعنی تهدید امنیت غذایی یک کشور.

وقتی که امنیت غذایی و تامین کالاهای اساسی مردم وابسته به ارز و واردات شود بزرگترین تهدید برای اقتصاد یک کشور محسوب می شود.

انتظار می رود که با حذف ارز ترجیحی، با افزایش تولید برخی کالاهای اساسی مثل گندم، جو و دانه‌های روغنی و نیز افرایش بهره‌وری در بحث اقتصاد کشاورزی مواجه شویم.

وقتی یارانه ارزی به انتهای زنجیره و به مصرف کننده نهایی منتقل شود و ساز و کار بحث یارانه ارزی اصلاح شود با آزاد شدن قیمت ها در تمام زنجیره توزیع مواجه خواهیم شد. به جای اینکه قیمت ها سرکوب شود یارانه به خود مردم تعلق می گیرد و این باعث رونق و بهره وری اقتصادی خواهد شد.

قطعا کنترل قیمت ها در طول زنجیره و قیمت گذاری دستوری با سیاست ارز ترجیحی باعث میشود تولید کننده از کیفیت بکاهد و رقابت در عرصه کیفیت از بین می رود.

اما عدم دخالت دستوری دولت و اصلاح هدفمند یارانه کالاهای اساسی باعث می شود که بهره وری افزایش یابد و انگیزه برای تولید کالاهای اساسی در داخل کشور فراهم شود و از واردات بی رویه جلوگیری شود.

عرضه و تقاضا در بازار قیمت را تعیین کند

باید اجازه دهیم که عرضه و تقاضا در بازار قیمت را تعیین کند نه قیمت گذاری دستوری. دولت باید از کنترل قیمت ها با قیمت گذاری دستوری جز در شرایط خاص بحرانی دست بردارد تا تولید کننده بتواند بر اساس کیفیت در بازار رقابت کند. فقط در اینصورت است که می توانیم به رشد و بهره وری اقتصادی دست پیدا کنیم.

رونق تولید کالاهای اساسی

وقتی با حذف ارز ترجیحی، تولید کالاهای اساسی رونق پیدا کند دولت می توان حتی مازاد عرضه تولیدکنندگان را خودش خریداری و صادر نماید. اما این کار قطعا به برنامه ریزی اصولی نیاز دارد.

آنچه می تواند یک بار برای همیشه به بحث قاچاق کالا پایان دهد اینست که قیمت ها آزادسازی شود و تفاوت قیمت از بین برود . این خود، دست سوء استفاده گران را قطع و حاشیه سود را برای قاچاق کم می کند.

رشد و توسعه محصولات تولید داخلی

بدون شک حذف ارز ترجیحی است که می تواند به رشد و توسعه تولید داخلی و خروج از اقتصاد واردات محور کمک کند. وقتی تولید ملی رونق یابد نه تنها عرضه کالا افزایش و نیاز داخل برطرف و طبعا قیمت کالاها متعادل می شود بلکه در عرصه صادرات نیز شاهد رشد چشمگیری خواهیم بود.