خود تحریمی جهانی با فرار از FATF

FATF یک گروه و سازمان بین المللی است که شفافیت تراکنش های مالی کشورها را رصد می کند. این گروه مالی با هدف اصلی مقابله با پولشویی در سراسر دنیا تشکیل شده است.

در حال حاضر از 190 کشور دنیا 188 کشور عضو این سازمان هستند و در چهارچوب قوانین این گروه فعالیت می کنند.

عضویت در این گروه یکی از عوامل اعتماد سازی کشورها برای مراودات تجاری با یکدیگر است.

ایران نیز بدلیل ضعف قوانین و نظارت از احتمال بروز پولشویی بویژه در معاملات زیرزمینی مبرا نمی باشد.

شرایط تحریم در سال های اخیر مراودات تجاری ایران را با دیگر کشورهای جهان محدود کرده است. اما حتی اگر برجام امضا شود و تحریم ها برداشته شود نیز یکی از موانع مهمی که مبادلات تجاری ایران را با جهان محدود می کند عدم پیوستن ایران به FATF است.

عدم عضویت ایران در این گروه منجر به سلب اعتماد جهانی شده است، بخش خصوصی را با تنگنا مواجه کرده و بازگشت ارز نیز به یکی از چالش های اصلی صادرکنندگان و تجار تبدیل شده است.

واردکنندگان نیز درگیر همین چالش هستند و عدم تمایل بسیاری از شرکت های خارجی به همکاری با ایران بخش خصوصی را دچار معضل کرده و واردات را دچار مشکل کرده است.

در حال حاضر سه کشور در لیست سیاه FATF قرارداردند که ایران یکی از آنهاست. همین مسئله ایران را به لحاظ تجاری به انزوا کشانده است. اگر ایران متعهد و مقید به رفع موانع این گروه شود می تواند از لیست سیاه خارج شود و دروازه مراودات بین المللی با سهولت بیشتری به روی ایران گشوده می شود.

گره خوردن مسائل سیاسی به اقتصاد و تصمیمات اقتصادی که در راستای دیپلماسی های سیاسی گرفته می شود گاها به نفع اقتصاد کشور نیست و می تواند به ویژه در شرایط بحران و فشار اقتصادی ضربه های جبران ناپذیری را بر پیکره اقتصاد کشور وارد کند.

اگر ما بخواهیم به رشد 8 درصدی در اقتصاد برسیم بدون شک گسترش روابط تجاری بین المللی از ضرورت های انکار ناپذیر است.

طبیعتا ایران برای رشد و شکوفایی اقتصادی به سرمایه گذاری خارجی نیاز دارد و طبعا سرمایه گذار خارجی ترجیح می دهد جایی سرمایه گذاری کند که بستری امن و مطمئن برای سرمایه گذاری فراهم باشد و شفافیت مالی وجود داشته باشد و عضویت در FATF این ضریب اطمینان را بالا می برد و یکی از عواملی است که این اعتماد را برای طرف تجاری یا سرمایه گذار فراهم می کند.

اگر لازمه رشد اقتصادی را حضور موفق در بازارهای بین المللی و رشد و توسعه صادرات غیرنفتی بدانیم پیوستن ایران به FATF را می توان شاهرگ حیات اقتصادی کشور دانست.

اما از طرف دیگر عدم اتصال ایران به سیستم بانکی بین المللی و محدودیت نقل و انتقالات مالی و بانکی مشکلی است که تنها با پیوستن به کنوانسیون های FATF و پالرمو حل نخواهد شد.

همچنان کشورهایی چون چین، هند، روسیه، کره جنوبی و عراق به ایران بدهی های مالی دارند و این به دوران پیش از تحریم ها برمی گردد.

اتصال به کنوانسیون های بین المللی مالی جهت اعلام شفافیت مالی به دنیا و اعتماد سازی جهت تسهیل روابط تجاری شاید در گسترش روابط تجاری ما با دنیا بسیار موثر باشد اما قطعا مشکلات عدیده ما در تجارت با دنیا بدلیل فشار تحریم های یک جانبه بین المللی و عدم اتصال به سیستم های بانکی و قرار داشتن در لیست سیاه سوئیفت همچنان به قوت خود پابرجا خواهد بود.