حضور محمد جواد ظریف، معاون رئیس جمهور در نشست جهانی داووس، فرصتی مغتنم برای ایران در شرایط حساس کنونی است. داووس، محل تجمع نخبگان سیاسی و اقتصادی جهان، فضایی ایدهآل برای دیپلماسی و لابیگری در اختیار ایران قرار میدهد.
به گزارش خبرنگار سیاسی ایونا به نقل از هم میهن ؛ مجمع جهانی اقتصاد در اواخر ماه ژانویه هر سال، نشستی را در دهکده داووس برگزار میکند. این نشست به نام «نشست داووس» در میان سیاستمداران، تاجران و فعالان اقتصادی معروف است. نشست داووس بیش از نیم قرن است که برگزار میشود. کلاوس شواب، اقتصاددان معروف سوئیسی که بانی این نشست است، معتقد است که هماندیشی بزرگان سیاست و اقتصاد میتواند جهان را برای زندگی بهتر فراهم سازد.
فرصتهای بینظیری که بهویژه پس از جنگ تحمیلی میتوانست فراهم شود و نشد و عملاً سوخت! در سال 1392 – زمانی که حسن روحانی رئیسجمهور ایران شد – او به همراه تعدادی از وزیران به این نشست دعوت شدند و روحانی اولین رئیسجمهوری ایران بود که در این نشست حضور یافت و از آنجا که این حضور پس از توافق ژنو بود، اثر بسیار مثبتی بر اقتصاد و سیاست ایران گذاشت.
در واقع، یکی از غفلتهای مهم ایران در چهار دهه گذشته، نبود شرکتهای خارجی یا به عبارت دیگر، سرمایهگذاری خارجی در داخل بوده است. سرمایهگذاری خارجی پیوندی را تشکیل میدهد که مانع اصلی فشارهای بیرونی بر داخل میشود. ازهمینروست که دولتهای خارجی برای اعمال فشارها بر دولتهای دیگر، اولین کاری که میکنند خروج سرمایه و شرکتهایشان است که بتوانند بهراحتی محل اثر شوند. متاسفانه این پیوند در ایران گسسته شده است.
منافعملی را فقط منابع دفاعی حفظ نمیکنند، پیشرو حفظ این منافع یا بهعبارتی سنگردار این منافع، اول از همه، سرمایهگذاران خارجی هستند. آنها هستند که میتوانند مانع فشارها و تحریمها شوند؛ زیرا نفع آنها ایجاب میکند که سرمایههایشان به خطر نیفتد. اما از آنجا که تصمیمگیران یا سیاستسازان ایران پیش از آنکه اقتصادی باشند، سیاسی-نظامی هستند، از این مهم غفلت ورزیده شده است.
اکنون ایران در لحظه تاریخی مهمی بهسر میبرد. سیاستمداران ایران، برخلاف تصور و امیدشان به جای آنکه کامالا هریس، رئیسجمهوری ایالات متحده شود، دونالد ترامپ بر سر کار آمده و از دیروز کار خود را آغاز کرده است. ترامپ برخلاف سلف خود –جو بایدن– به سیاست خارجی از دریچه اقتصاد ملی نگاه میکند و برای او مهم نیست که کشورهای دوست چه میگویند.
او در دور اول خود که از سال2016 تا 2020 بود، نشان داد که عرف بینالمللی برای او اهمیتی ندارد و خارج از قاعده هم عمل خواهد کرد. در این شرایط، آنچه که میتواند او را مهار سازد ایجاد حلقههای اقتصادی است که بتوان دیگر شرکتهای خارجی را در ساخت آن شریک ساخت. این مهم فقط از عهده آن کسانی برمیآید که جزماندیش نباشند و بتوانند دنیا را نه از زاویه بستن تنگه هرمز بلکه از دریچه همکاری و سازش، ببینند.
این مهم را میتوان در داووس هم پیگیری کرد. داووس که در حال حاضر، ظریف بهعنوان معاون رئیسجمهور در آن حضور یافته، فرصتی است که نباید از دست داد. همه بزرگان سیاست و اقتصاد جهان در آن جمع هستند و محل لابیگری خوبی برای ایران، آنهم در شرایط خطیری که بر کشور ایران حاکم است، میباشد.
نظر شما
آخرین اخبار
اخبار پر بازدید